„ქუჩის ხულიგნები“ ასე იცნობდნენ ძველად ამერიკაში იმ ადამიანებს, რომლებიც ქალაქებში, ფასადებსა, თუ მიწისქვეშა გადასასვლელებზე ხატავდნენ. დღეს ქუჩის მხატვრობა ხელოვნების ერთ-ერთ საინტერესო და პოპულარულ დარგად ითვლება. „ქუჩის ხულიგნებს“ მოგვიანებით „ღამის მხატვრებად“ ცნობდნენ, ვინაიდან ამერიკაში კანონით აკრძალული მხატვრობა შესაძლებელი მხოლოდ ღამით გახდა.
დღესდღეობით, ქუჩის მხატვრობა ურბანიზმის სუბკულტურებს შორის მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს. საზოგადოებას განსხვავებული აზრი აქვს ხელოვნების ამ მიმართულებასთან დაკავშირებით, ზოგისთვის „ქუჩის ხულიგნები“ დღესაც არსებობენ და მათ ამ ქმედებას ვანდალიზმს უწოდებენ.
ქუჩის მხატვრობა თვითგამოხატვის მნიშვნელოვან საშუალებად მიიჩნევა და მსოფლიოს ნებისმიერ კუთხეში ყველაზე ხშირად სოციალური, თუ პოლიტიკური მესიჯების მატარებელია.
დროთაგანმავლობაში გრაფიტის ახალი ფორმები წარმოიქნება, ისინი იყენებენ სივრცეს, არქიტექტურულ ზედაპირებს და სთავაზობენ საზოგადოებას კომუნიკაციის ახალ გზებს. ეს ტერმინი იტალიური სიტყვიდან წარმოიშობა და ეპიგრაფიკული ძეგლების, თუ გამოქვაბულების კედლებზე არსებული წარწერებისა და ნახატების შესწავლა და აღწერისას გამოიყენებოდა.
საიდან დაიწყო ყველაფერი?
გრაფიტის ისტორიაზე საუბრისას პირველ რიგში, 1942 წელს ასახელებემ,როდესაც მეორე მსოფლიო ომის დროს მუშა კილროიმ დეტროიტში დამზადებულ ბომბებით სავსე ყველა ყუთს წააწერა რომ ის იყო აქ „Kilroy was here”. შედეგად, ევროპაში დაბომბვას გადარჩენილმა ჯარისკაცებმა დაიწყეს მსგავსი ფრაზების დატოვება კედლებზე.
1990 წელს ახალი რთული 3D სტილი გამოჩნდა კედლებზე. ამ სტილის მიხედვით ასოთა კონტურები განისაზღვრება მხოლოდ შუქ-ჩრდილებით.
გთავაზობთ, ძველ და თანამედროვე ქუჩის მხატვრობის ნიმუშებს.
ნათია კეკენაძე
