„აი, როცა არ ვხატავ, თქვენ წარმოიდგინეთ, მაშინაც ვხატავ“ – ბლიც ინტერვიუ ზალიკო სულაკაურთან

საქართველოში ყველა კარგად იცნობს ზალიკო სულაკაურს – მხატვარს, რომელიც პოზიტივსა და პროფესიონალიზმთან ასოცირდება. მის შესახებ ინტერნეტსივრცეში ბევრი იწერება და ეკრანზეც არცთუ ისრ იშვიათად ვიხილავთ. საჯაროა მასზე ჩაწერილი ინტერვიუები და ხელმისაწვდომია მასალა მისი ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე, სხვადასხვა მიმართულებაზე.

ამჯერად, „თბილისი თაიმსი“ გთავაზობთ ბლიც ინტერვიუს  ზალიკო სულაკაურთან.

მხატვრისთვის ყველაზე მეტად მნიშვნელოვანია – ჰქონდეს გარემო, განწყობა, რომ ხატოს –  შექმნას რამე ღირებული.

ერთი სიტყვით, ნამუშევრის შექმნის პროცესს ჩემთვის ჰქვია – დიდი ბედნიერება – ორი სიტყვა გამოდის, ერთი სიტყვა ვერ მოვიფიქრე))))

ჩემს წარმატებად მივიჩნევ – იმ  ადამიანებს, ვინც მომიყვანა აქამდე და წარმატებამდე (თუმცა, თავს წარმატებულად არ მივიჩნევ);

ვერ ვიმეგობრებ ადამიანთან, რომელსაც – ხელოვნება არ აინტერესებს;

ვისურვებდი, ადამიანები იყვნენ უფრო მეტად – ყურადღებიანები და თბილები ერთმანეთის მიმართ;

ჩემი აზრით, ადამიანის გამარჯვებაა, როდესაც – ის მშრომელია და დღესა და ღამეს ასწორებს შრომაში, რა პროფესიისაც  უნდა იყოს ის;

გარდა მხატვრობისა, დაინტერესებული ვარ – ადამიანებთან ურთიერთობით. მიყვარს საზოგადოებაში ყოფნა (განსაკუთრებით, ხელოვანი ადამიანები მიზიდავს);

დრო ძალიან მალე გადის, როდესაც – ვხატავ და ვხატავ ყოველთვის. აი, როცა არ ვხატავ –თქვენ წარმოიდგინეთ, მაშინაც ვხატავ;

ჩემთვის მოსაწყენია გარემო, რომელშიც – იმ მოსაწყენ გარემოშიც ვეძებ ძვირფას მარცვლებს – სადაც გავმხიარულდები;

სურვილი, რის ასრულებასაც ახლა ვისურვებდი, არის – ეჰ, ბევრი სურვილის ასრულება უნდა ადამიანს და ესაა წინსვლის მამოძრავებელი ძალა.. ბევრი რამის სურვილი მაქვს და ყოველ წუთსა თუ საათს იცვლება, აბა, კონკრეტულად რა გითხრათ?

სასურველის მიღწევის გზაზე ადამიანმა უკან უნდა დაიხიო, თუ – როცა წინ მიიწევ, უკან დახევა არ გამოვა, ისე ვერაფერსაც  ვერ მიაღწევ!!!

მიმაჩნია, რომ არ უნდა ენდო ადამიანს, რომელსაც – უნდა, რომ გამოგიყენოს;

საქართველოში 21-ს საუკუნის  მხატვრობასთან დაკავშირებით ვიტყვი, რომ  – ჩვენ გვყავს ძველებიც – მე-19–მე-20 საუკუნის გენიალური, მსოფლიო მნიშვნელობის მხატვრები და 21-ე  საუკუნეშიც არ მოვიკოჭლებთ. გვყავს ისეთებიც, ნებისმიერი ქვეყანა ინატრებდა, მისი ქვეყნის შვილი რომ ყოფილიყო (შემიძლია ბევრის ჩამოთვლა). საქართველოში კარგი მხატვრები გვყავს!!!

ავტორი: მარიამ ტიელიძე