მთელი საქართველო გამოირჩევა მიწათმოქმედებით, მიწის დამუშავებით. ჩვენს ქვეყანაში კი თითოეულ რეგიონში ადამიანებს განსხვავებული, მისთვის დამახასიათებელი ხილი, ბოსტანი, ციტრუსი თუ სხვ. მოჰყავს. საქართველოს დასავლეთი ნაწილი თხილის შეგროვებით გამოირჩევა. დღეს უკვე ის პერიოდია, როდესაც ამ პროცესისგან მიღებული მოგება დათვლილია, ხოლო შედეგი – შეფასებული. საინეტერესოა, საშუალოდ, რამდენი ლარი შეადგინა თხილის შეგროვებისგან მიღებულმა მოგებამ?
ჩვენი რესპონდენტი წალენჯიხის რაიონში, სოფელ ნაკიფუში ცხოვრობს. სხვა არაერთი ოჯახის მსგავსად, თხილი მასთანაც შეგროვდა. ის საკუთარი ოჯახის მაგალითზე მოგვიყვება. “თბილისი თაიმსის” შეკითხვებს მარიამ გვარამია პასუხობს.
რა რაოდენობის თხილი შეგროვდა თქვენს ოჯახში?
დაახლოებით, ტონა-ნახევარი, ჩემი სახლისა და ნაკვეთების მაგალითზე ვამბობ. სახლის შიდა და გარე ნაკვეთებში მაგდენი მოვიდა. ჩვენ ვაგროვებთ, ანუ ვფერთხავთ, მერე ვქირაობთ მუშებს და ისინი აგროვებენ. ძირითადად, ქალები ასრულებენ ამ საქმეს.
როგორ გამოიყენეთ შეგროვებული თხილი?
დიდი ნაწილი გავყიდეთ. წელს ფასი ოთხი ლარიდან შვიდ-რვა ლარამდე მერყეობდა. აი, ამ ფასებში გავყიდეთ ჩვენც. ოღონდ რაღაც ნაწილი დარჩენილი გვაქვს კიდეც. ძირითადი ნაწილი იმ დანახარჯებში მიდის, რაც მოსავლის აღებისას ან მანამდე იხარჯება – შეწამვლა-შეჭრა-მოგროვება-წაღება და ასე შემდეგ. ვაბარებთ კერძო მესაკუთრეებს ან თხილის ქარხნებს. ისინი კი, რა თქმა უნდა, უფრო მაღალ ფასებში ყიდიან.
წინა წლებს რომ შეადაროთ, მოგების მხრივ, რა ტენდენციაა?
1000 ლარამდე დაიხარჯა წელს თხილზე (შეწამვლა, მუშახელის ქირაობა (30-35-40 ლარი ღირს ერთი ადამიანი, მერე გამორჩევა ამ თხილის, ტომრები, კვება), მაგრამ მოგება ძალიან კარგი იყო, ამ მომენტისთვის სუფთა მოგება 6000 ლარი გვაქვს და კიდევ გვაქვს დარჩენილი რაღაც რაოდენობა თხილის.
მასალა მოამზადა : მარიამ ტიელიძემ
