არსებობს ისტორიული ცნობა, რომ როდესაც საქართველოში შავი ჭირი და ყვავილის ეპიდემიები
მძვინვარებდა, 1772 წელს ერეკლე მეორემ თავისი ვაჟი იულონი საჯაროდ აცრა ყვავილის
საწინააღმდეგო აცრით. ამას მოჰყვა ასზე მეტი ბავშვის აცრა, რომლებიც მალევე
გამოჯანმრთელდნენ. ინფორმაციას რუსეთის აკადემიის წევრი, იოჰანეს გიულდენშტედტის
ჩანაწერები ადასტურებს.
პროცედურა, რომელიც ცნობებშია აღწერილი, სხვადასხვა კულტურაში სხვადასხვა ხერხით
გამოიყენებოდა და მას დღეს ვარიოლაციის სახელით ვიცნობთ. პროცედურა მოიაზრებს
დაავადებული ადამიანის გამონაყარის ნაცხის შეყვანას ჯანმრთელი ადამიანის ორგანიზმში.
საბოლოოდ, 1840 წელს ინგლისში ვარიოლაცია აიკრძალა და ოფიციალურად ჩანაცვლდა
ვაქცინაციით. პირველი ვაქცინა კი 1796 წელს შეიქმნა, როდესაც 8 წლის ბიჭს ძროხის ყვავილით
გამოწვეული დაზიანებული კერიდან მიღებული მასალა შეუყვანეს.
