ახალი სტილით, 15 თებერვალს, მართლმადიდებლური ეკლესია მირქმის ბრწყინვალე დღესასწაულს ზეიმობს. „მირქმა“ პირდაპირი მნიშვნელობით ნიშნავს მიხუტებას, მკერდზე მიკვრას. საღვთისმეტყველო კუთხით კი, მირქმა არის ღმერთთან შეხვედრის დღესასწაული.
შობიდან ორმოცი დღის შემდეგ, მოსეს სჯულის თანახმად, ქრისტე მიიყვანეს იერუსალიმის ტაძარში, ამ დროს დედა ღვთისმშობელმა შეასრულა განწმენდისა და მსხერპლშეწირვის წესი. ამიტომ ქრისტეშობიდან ორმოციდ რის შემდეგ, ეკლესიაში აღინიშნება უფლის მირქმა.
ყრმა ქრისტეს შეხვედრა მოხუც სიმეონთან და წინასწარმეტყველ ანასთან (ლუკა,2:22-38) ამ დღესასწაულის მთავარი მოვლენაა. სიმეონს უწყებული ჰქონდა „სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდე იხილოს ცხებული უფლისაჲ“, და სულიწმინდით შთაგონებული იგი ტაძარში მივიდა, სადაც შეხვდა ახალშობილ მესიას, აიყვანა იგი ხელში და წარმოთქვა სიტყვები, რომელთაც ჩვენ დღემდე ვგალობთ ყოველი მწუხრის დასასრულს:
„აწ განუტევე მონაჲ შენი, მეუფეო, სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი, რომელ განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა, ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა დადიდებად ერისა შენისა ისრაელისა.“
მასალა მოამზადა: თორნიკე ყრუაშვილმა






