ბავშვობის ასაკში ფურცელი და ფანქარი ყველას უყვარს. შესაძლოა, ამ დროს მშობელმა არც კი მიაქციოს ყურადღება, რომ მისი შვილი სამომავლოდ ხელოვანი იქნება, სწორედ ბავშვობიდან, ორი წლის ასაკიდან იწყება ისტორია, რომელიც ელენე ხუციშვილის ეკუთვნის.
მას აქვს საკუთარი ამბავი, როგორ გადაიდგა პირველი ნაბიჯები მხატვრობაში. ელენე “თბილისი თაიმსს” უამბობს, როგორ შეისწავლა აღნიშნული მიმართულება და რას გეგმავს სამომავლოდ.
თავდაპირველად, რომ მოგვიყვეთ, რამ განაპირობა თქვენი ინტერესი ხატვის მიმართ?
ბავშვობიდან მიყვარდა ხატვა. სულ პირველი, რაც მახსოვს, დედაჩემის სამზარეულოს წიგნში “ვხატავდი” ხოლმე. ალბათ, 2 წლის ვიყავი მაშინ. მერე ძალიან განვიცდიდი ამ წიგნის დაკარგვას, თურმე, დამიმალეს და უკვე წლების შემდეგ აღმოვაჩინე.
რა ასაკიდან დაიწყეთ ამ საქმიანობის შესწავლა?
ხატვის შესწავლის სიამოვნება არასდროს მქონია. სამწუხაროდ, არც სკოლაში. ახლა უამრავი ვიდეო არსებობს, ზოგჯერ ვუყურებდი ხოლმე, მაგრამ სწავლის მიზნით – არასდროს. გეგმაში მაქვს სწავლა და პროფესიულად მეტად განვითარება, რადგან თვითნასწავლი ვარ.
ნამუშევრებს რა მასალისგან ქმნით?
ჩემი ყველა ნამუშევარი ტილოზეა შესრულებული. ამჯერად, აკრილის საღებავით, მაგრამ სულ მალე ვაპირებ ზეთის საღებავების გამოყენებასაც. მომწონს შერეული ტექნიკაც ტილოზე და სამომავლოდ გამოვიყენებ.
ძირითადად, ვინ ინტერესდება თქვენი შემოქმედებით?
ძალიან ბევრ ადამიანს მოსწონს ჩემი ნახატები, რაც უზომოდ მახარებს. მათ შორის არიან სხვადასხვა პროფესიის წარმომადგენლები: მწერლები, ექიმები, იურისტები, პედაგოგები და, უბრალოდ, ხელოვნების დამფასებლები. კერძო კოლექციონერებიც ხშირად ინტერესდებიან.
ხელოვნების სხვა მიმართულებებით თუ ხართ დაინტერესებული?
ხელოვნების ბევრი მიმართულება მაინტერესებდა ბავშვობიდან. ხატვა – ყველაზე მეტად. თუმცა, ლექსებსაც ვწერდი ერთი პერიოდი. ვქმნიდი საბავშვო აქსესუარებსაც და საახალწლო დეკორსაც.
