საკუთარი თავის, ინტერესებისა და გემოვნების ძიებისას, ჩვენ ვიღებთ გადაწყვეტილებებს და ვირჩევთ იმ მოცემულობას, რომელშიც გაცილებით უკეთ ვგრძნობთ თავს. სწორედ ასე, გზადაგზა, ცდების კვალდაკვალ, მხატვარმა, ირაკლი ბუცინაშვილმა აღმოაჩინა, რომ შავი და თეთრი ფერებით პორტრეტების შექმნა მისთვის უფრო დიდი სიამოვნებაა. ის თვითნასწავლი მხატვარია, ხელოვნება მთელი მისი ყოველდღიურობაა და უახლოეს გეგმებში პერსონალური გამოფენის მოწყობა აქვს. დეტალურად, „თბილისი თაიმსს“ ირაკლი თავად ესაუბრა.

მხატვრობაში რა მიმართულებით ხართ დაკავებული?
მე ხატვა პორტრეტებით დავიწყე. თითქმის ყველა ტექნიკასა და ყველა მასალაში მოვსინჯე საკუთარი თავი. გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, ვხატავი კედლებზე, ინტერიერში. სწორედ აქედან მქონდა რამდენიმე წლის მანძილზე სრული ფინანსური შემოსავალი. გარდა ამისა, ვხატავდი ჩანთებზე, ბლოკნოტებზე. თუმცა, გრაფიკა ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი და გამორჩეული მიმართულებაა – ფერების გამოყენება მინიმალისტურად და უფრო მეტად ნახატების დატვირთვა შინაარსობრივად.

როგორც ვიცით, ბავშვებსაც ასწავლით ხატვას
მე და ჩემმა მეგობრებმა დავიწყეთ შემოქმედებით სერიაზე მუშაობა, რომელსაც აქვს საკუთარი კონცეფცია. ვმუშაობ აქტიურად და ამისთვის მჭირდებოდა სტუდია. შევქმენით ისეთი სივრცე, რომელიც სულ მინდოდა, რომ მქონოდა. აქ ვმუშაობთ ჩვენ ჩვენს შემოქმედებით სერიებზე. ამ პირობებში ინდივიდურად ვამზადებთ მოსწავლეებს – ბავშვებსა და ზრდასრულებს ვეხმარებით საკუთარი უნარების რეალიზებაში.

გამოფენებში აქტიურად მონაწილეობთ?
რამდენიმე დღის წინ ჩატარდა გამოფენა, სახელწოდებით „შემოქმედებითი გზა“. მასში ბევრმა ადამიანმა მიიღო მონაწილეობა. ვგეგმავ, რომ მომდევნო თვეში მქონდეს პერსონალური გამოფენა ერთ ძალიან სასიამოვნო სივრცეში. მსურს, გავზარდო გამოფენების რაოდენობა, მათ შორის, ქვეყნის საზღვრებს მიღმა.

როგორ შეაფასებთ – რა გამოარჩევს თქვენს ნამუშევრებს?
ჩემი ნამუშევრები გამოირჩევა გულწრფელობით. მე მათ მხოლოდ ნამდვილ ემოციებზე დამყარებით ვხატავ. სულიერი, მისტიკური, ღრმა ემოციები, რაც ცხოვრებაში მაქვს მიღებული და რასაც ვიღებ ყოველდღიურად, გადამაქვს მხატვრობაში – ჩემს ემოციებს გადმოვცემ ფერებში და ნამუშევრები დატვირთულია არა მხოლოდ სიმბოლოებით, არამედ – ჰოლისტური თვალსაზრისითაც, ჩემთვის სავსეა ემოციებით. უფრო მეტად, სიამოვნებას ვიღებ ურბანული პეიზაჟების ხატვით, თუმცა, ეს არ არის მხოლოდ არქიტექტურა, მხოლოდ ტექნიკური ხასიათის ნამუშევრები, არამეს მასში ჩადებულია ის სამყაროსეული ჭეშმარიტებები, რომლებზეც ძალიან ბევრი ადამიანი ფიქრობს.

გარდა მხატვრობისა, რით ხართ დაინტერესებული?
პროფესიით ვარ ფსიქოლოგი. მხატვრობის გარდა, მეტ-ნაკლებად, ჩართული ვარ სოციალურ პოლიტიკაშიც. ძალიან ემოციური ვარ ეროვნული საკითხების მიმართ და ვცდილობ, ვიყო იქ, სადაც საჭიროა ჩემი ყოფნა. ადრე ვწერდი ლექსებს. მაქვს საკუთარი კრებულიც გამოცემული, სათაურით – „მე ვისწავლი ფრენას“. ძალიან მიზიდავს მუსიკა – განსაკუთრებით, ელექტრონული მუსიკა და, მოყვარულის დონეზე, მაქვს ხოლმე შეხება.
