რატომ არ გაამართლა საქართველოს „სინგაპურიზაციამ“, როგორ შევაჩეროთ უცხოელებისთვის კანონდარღვევით მიწის მიყიდვა, რა საფრთხეს შეიცავს საქართველოს ლიბერალური საემიგრაციო პოლიტიკა? ამ და სხვა საკითხებზე „TIA.GE“-ს ორგანიზაცია „ერი და სახელმწიფოს“ დამფუძნებელი ზვიად ტომარაძე ესაუბრა:
_ დავიწყოთ იმით, რომ 2004 წლიდან საქართველოში ძალიან ლიბერალური საემიგრაციო პოლიტიკა ამოქმედდა და დღესაც იგივე გრძელდება. ფაქტობრივად, ქვეყანა არაფერს აწარმოებს და ემიგრანტების ფულად გზავნილებზე და ტურიზმიდან მიღებულ შემოსავალზეა დამოკიდებული. სწორედ ამით გაამართლა თავის დროზე მიხეილ სააკაშვილმა საემიგრაციო პოლიტიკის გამარტივება და ამით ამართლებს დღევანდელი ხელისუფლებაც. ამ პოლიტიკის ფარგლებში მოხდა ჩინეთთან სავიზო რეჟიმის გამარტივებაც. რაც შეეხება ამ გადაწყვეტილებიდან მომდინარე საფრთხეებს, თუ გავითვალისწინებთ, რომ დემოგრაფიული მდგომარეობის გამო, გაერომ მომაკვდავი ერების სიაში შეგვიყვანა, მოსახლეობის მაღალი გადინება გვაქვს (მარტო 2022 წელს ქვეყნიდან 100 000 კაცი წავიდა) ბინადრობის საკითხები და საემიგრაციო პოლიტიკა მოსაწესრიგებელია, რა თქმა უნდა, ეს საფრთხის შემცველია.
_ დაგვიკონკრეტეთ, რომელ საფრთხეებს გულისხმობთ.
_ მოგეხსენებათ, რომ ჩინეთის მოსახლეობა მილიარდნახევარს შეადგენს. ამ რაოდენობიდან საქართველოში ძალიან მცირე პროცენტიც რომ შემოვიდეს, შეიძლება ქვეყანაში ეთნიკური ბალანსი შეცვალოს. ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ჩინელებამდე საქართველოში ძალიან ბევრი ერის წარმომადგენელი ცდილობდა და ცდილობს დამკვიდრებას. კიდევ ერთი საფრთხე მიწას უკავშირდება – მიუხედავად იმისა, რომ კონსტიტუციის მიხედვით, საქართველოში სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის გაყიდვა აკრძალულია, კატეგორიის შეცვლის გზით უცხოელებზე მიწების გაყიდვა მაინც ხდება.
_ ამის კონკრეტული ფაქტები თუ გაქვთ?