ყოველი აღდგომის წინადღეს, დიდ შაბათს, მაცხოვრის საფლავზე მადლმოსილი წმინდა ცეცხლიგადმოდის და მისი მიღება მხოლოდ იერუსალიმისმართლმადიდებელ პატრიარქს შეუძლია. ყველამორწმუნის მიზანი იერუსალიმის წმინდა მიწაზექრისტიანობის მთავარი სიწმინდის - უფლისსაფლავის მოლოცვაა. წმინდა მიწა და უფლისსაფლავი მრავალ ცნობილ ქართველსაც აქვსმოლოცვილი. თითოეულს იქ თავს გადახდენილიამბავი თუ სასწაული აქვს მოსაყოლი.ნიკა წულუკიძე, თეატრმცოდნე: - იერუსალიმში, ქრისტეს აღდგომის ტაძარში, ჩემი და ჩემიმეგობრების ყოფნა დაემთხვა სამი ქვეყნისმართლმადიდებელი პატრიარქის მობრძანებას. მათ ლოცვა აღავლინეს. მაცხოვრის საფლავისლოდიდან მირონმა დენა დაიწყო. როდესაც მასთანმიახლების საშუალება მოგვეცა, ნებაც დაგვრთეს, ლოდიდან გადმომდინარე მირონი გვეცხო და თანწამოგვეღო. პატარა ბოთლი აღმომაჩნდა და ამმადლმოსილი სითხით ავავსე.მერე პალესტინაში (ბეთლემი), შობის ტაძარშიწაგვიყვანეს. საზღვარზე გვითხრეს, - მძღოლიტურისტების უსაფრთხოებაზე პასუხისმგებლობასვერ აიღებს, თუ გინდათ, გადაჰყევით, თუ არადა, დარჩითო. წასვლა ვარჩიე.საზღვარს რომ გავდიოდით, მოულოდნელადავტობუსი გააჩერეს. სალონში იარაღიანი კაციამოვიდა. მომიახლოვდა, პირქუში სახით შემომხედა. გული ამიჩქარდა. ვიფიქრე, - ყველაფერი აქ მორჩა-მეთქი, მაგრამ სასწაული მოხდა, - გამიღიმა დაინგლისურად მითხრა, - პელესტინელს ჰგავხარო...მოკლედ, ჩავედით პალესტინაში, მოვინახულეთშობის ტაძარი... შემდეგ გვაჩვენეს ის საოცარილიმონის ხე, რომლის ნაყოფიც, როგორც ამბობენ, უშვილოებმა უნდა ჭამონ. ჩვენი იქ ყოფნა ლიმონისმოკრეფის დროს დაემთხვა. მეც, ღვთის მადლით, შემხვდა ეს ჯადოსნური ნაყოფი. საქართველოში რომჩამოვიტანე, მეგობარ ქალბატონებს დავურიგე და იმწელს ყველა დაფეხმძიმდა... დათო გომართელი, მომღერალი: - იერუსალიმშიპირველად ჩემი ბავშვობის მეგობრებთან, მათ შორისმამა ილია ნასიძესა და მის პატარა ვაჟთან, ნიკოლოზთან ერთად გახლდით. სიწმინდეებისმოლოცვის შემდეგ სასტუმროს ნომერში, ღამით, ანგელოზი გამომეცხადა. თეთრ სამოსში იყოგამოწყობილი, იატაკიდან ოდნავ ჰაერში აწეულითეთრი ფრთებით დაფარფატებდა. ეს კი არდამესიზმრა, თვალხილულად ვნახე. რატი დურგლიშვილი, მომღერალი: - იერუსალიმშირამდენჯერმე ვარ ნამყოფი. სასწაული და ნამდვილისაოცრებაა. ის ადგილია, სადაც ადამიანს სულ უნდაწასვლა. ყველაზე დიდი სულიერი სიმშვიდე სწორედიქ მოვიპოვე. უფლის საფლავს პირველად ხელი რომშევახე, ვიგრძენი, მაგნიტივით მიმიზიდა, თითქოსრაღაც ენერგეტიკული ველი შეიკრა და ვერაფრითმოვწყდი. პირქვე დამხობილი თავს ვერ ვწევდი. უნებურად ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ იმ წუთებშიყველაზე ძლიერი ვიყავი. ამის გარდა, სანამ წმინდამიწაზე ვიყავი, უამრავი სასწაული და პატარ-პატარასაოცრება ხდებოდა, გაფიქრებული არ მქონდა რაღაცდა უკვე ასრულებული იყო. ჩემი წარმატება, ყველაფერი, ისიც, თუ როგორიადამიანი ვარ, უფლის წყალობაა. მე მჯერასასწაულების. ჩემი ცხოვრებაც სასწაულებით სავსეა. მასალა მოამზადა: თორნიკე ყრუაშვილმა