ყოველდღიურად ადამიანები, ნებით თუ უნებლიედ, ვცდილობთ, თავი მოვუყაროთ ჩვენს საყვარელ ნივთებს, შევაგროვოთ ჩვენივე ემოციები და ერთ სივრცეში მოვათავსოთ ჩვენი ინტერესები. ერთი შეხედვით, ყველა ჩვენგანი კოლექციონერია. თუმცა, არსებობენ ადამიანები, რომლებისთვისაც შეგროვებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს და თითოეული ნივთი განსაკუთრებული ღირებულებისაა.
გიგა გუგუტიშვილისთვის სასურველი ნივთების შეგროვება უინტერესო არასდროს გამხდარა – აქვს მონეტების კოლექცია და ყველა მათგანი მისთვის გამორჩეულია. რას ნიშნავს, იყო კოლექციონერი და როგორია ნივთების შოვნისა და გაცვლის პროცესები? გიგა „თბილისი თაიმსს“ თავად უყვება.
რისი კოლექცია გაქვს და რამდენი ხანია, რაც მათ აგროვებ?
უმეტესად, ვაგროვებ ანტიკური ხანის მონეტებს (სპარსეთი, პონტო, რომი, ბიზანტია, საბერძნეთი…). ასევე, დღეს მიმოქცევაში მყოფ, სხვადასხვა ქვეყნის მონეტებსაც.
რამ გადაგაწყვეტინა, რომ კოლექცია შეგექმნა?
ძირითადი მიზეზი, რის გამოც კოლექციის შექმნა დავიწყე, იყო არქეოლოგიისა და ისტორიისადმი სიყვარული.
ძირითადად, საიდამ აგროვებდი ნივთებს შენი კოლექციისთვის?
უმეტეს შემთხვევებში, მონეტები ჩამომაქვს ან ჩემთვის ჩამოაქვთ სხვადასხვა ქვეყანაში მოგზაურობისას. კოლექციონერის მარაგი ასევე შეიძლება, შეივსოს ერთნაირი ეგზემპლარების არსებობის შემთხვევაში მათი გაცვლის გზით. რაც შეეხება არამიმოქცევად მონეტებს – მათი მოძიების გზები უფრო რთულია. შესაძლებელია, ან თვითონ დაიწყო ძებნა (მეტალოდეტექტორით) ან სხვის მიერ მოძიებული მონეტა შეისყიდო, ამ განხრით, იშვიათად, მაგრამ მაინც მოქმედებს გაცვლა/ჩუქების პრინციპიც.
რატომ იყო ეს პროცესი შენთვის საინტერესო?
კოლექციონერობა, ზოგადად, მეტად საინტერესო საქმიანობაა. ბევრი ადამიანი მინახავს, რომლისთვისაც ნუმიზმატიკა უბრალო ჰობით დაიწყო და შემდეგ პროფესიაში გადაიზარდა. იპოვო რაიმე ნივთი, ამ შემთხვევაში, მონეტები, იწვევს სხვადასხვა კულტურის გაცნობას. შეიძლება, წარმოიდგინო, როგორ ცხოვრობენ სხვადასხვა ქვეყანასა და ეპოქაში ადამიანები. რას ანიჭებენ უპირატესობას. რა პოლიტიკური მოვლენებია. ერთი პატარა მონეტას ხშირად ძალიან დიდი ინფორმაციის მოცემა შეუძლია.
რის შეგროვებას ისურვებდი კიდევ და რატომ?
ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, შევაგროვო კოლხური თეთრის სრული სეტი. ოდესმე, ალბათ, დავიწყებ ამაზე ფიქრს.
ავტორი: მარიამ ტიელიძე
