საინტერესოა, რა იციან დღეს ქართველებმა საინგილოს, იქ მცხოვრებლების შესახებ? ვრცელდება არაერთი ინფორმაცია, ზოგიერთი მათგანი ცრუა, არასწორი და გადასამოწმებელი. გთავაზობთ საინტერესო ცნობებს.
საინგილოს რეგიონი აზერბაიჯანს ეკუთვნის. შესაბამისად, აზერბაიჯანის მთავრობას ექვემდებარება. აქ ახალდაბადებულებს, უმეტესად, აზერბაიჯანულ სახელებს არქმევენ.
სკოლებში მიღებული განათლება აქ საკმაოდ პრიმიტიულია. საბჭოთა სახელმძღვანელოები დღესაც აქტუალურია.
საინგილოში აქვთ მათთვის დამახასიათებელი, კუთხური ენა.
ლეგენდის თანახმად, ლეკები, რომლებიც ამ ტერიტორიაზე ცხოვრობდნენ, მაქსიმალურად ცდილობდნენ, ქრისტიანობა შეეზღუდათ. ამისთვის არაერთ მეთოდს მიმართავდნენ. თუმცა, მართლმადიდებლები ფარულად მაინც მარხულობდნენ, ლოცულობდნენ და ზიარებასაც იღებდნენ. ამიტომ, ლეკებმა მათ უწოდეს “ინჯილ”. ეს არაბული სიტყვაა და გულისხმობს შემდეგს – იმ შემთხვევაში, თუ ლეკი ბატონი გაიგებდა, რომ ქრისტიანი ჩუმად ეზიარებოდა, მას სჯიდა. ეს სიტყვა “სახარებას”, “სახარების მიმდევარს” ნიშნავს.
საინგილოს ტერიტორიაზე დღემდეა შემორჩენილი უძველესი სალოცავები, არქიტექტურული ნაგებობები. ისინი საქართველოს მიწა-წყლის კუთვნილებაა, თუმცა, ბევრი ალბანეთის კუთვნილებად მიიჩნევს.
აზერბაიჯანის მოქალაქეებს გადაადგილებასთან დაკავშირებით შეზღუდვები არ აქვთ. მეტიც, ისინი ცდილობენ, აქ მაქსიმალურად ბევრი ქართველი ჩაიყვანონ, გაასინჯონ კერძები, დაათვალიერებინონ ძეგლები და უამბონ ისტორიები.
მასალა მოამზადა : მარიამ ტიელიძემ
Discussion about this post