თემურ წიკლაურის გარშემო ინტერესი არ წყდება. ძალზედ პოპულარული არტისტის ცხოვრებიდან, უცნობ ისტორიებს კიდევ დიდ ხანს გავიგებთ.
ეს ორი სახალისო ამბავი მისმა მეგობარმა, ნუგზარ კვაშალმა “ტვ პირველის” ეთერში გაიხსენა.
ნუგზარ კვაშალი: – მიუხედავად დიდი ტრაგედიისა, რაღაცნაირი იყო, დასამახსოვრებელი. ორგანიზმში რა ტკივილი ჰქონდა, არავინ იცოდა, არ გაჩვენებდა. დაძვრებოდა უცხოეთში ექიმებში. ფორმაში უნდოდა ყოფილიყო. ისეთ სიმღერებს მღეროდა, არ შეიძლებოდა, რომ ძალა არ ჰქონოდა. ის რომ მღეროდა, ჩვენ ვიღლებოდით და წარმოიდგინეთ, მას რა მოსდიოდა.
ბელგიაში ხშირად დავდიოდით. თემურს იქ მეგობარი ჰყავდა, ნოდარ თეთრუაშვილი, რომელსაც ანტვერპენი იცნობს, როგორც ბიზნესმენს. ეს ამბავი ნოდარმა მომიყვა. ღამის სამ საათზე, რესტორანში, თემურს მისთვის, უთხოვია, ლილი სასტუმროში მივიყვანოთ, მერე ისევ გავაგრძელოთ ქეიფიო. სასტუმრომდე 17 შუქნიშანი დავარღვიე, წითლებზე გავიარეო. ნასვამი ვიჯექი საჭესთამ იმ იმედით, რომ იმ დროს არავინ შეგვხვდებოდაო. და სასტუმროსთან, გზაჯვარედინზე, ოთხივე გზიდან პოლიცია მოგვადგაო. ანტვერპენში პოლიციის კი შეეშინდა ცოტა თემურსო. საქართველოში რომ გადმოდიოდა მანქანიდან, კი იცნობდნენ, თავისუფლად უშვებდნენ. მოკლედ, მისულა ავტოინსპექციის უფროსი და უცებ – ოუ, მისტერ ნოდარ! – ეუბნება თურმე. თემურს გაკვირვებია. მოკლედ, ბელგიის ავტოისპექციის უფროსი და თემური, ნახევარ საათში, შალახოს ცეკვავდნენ ერთად.
ლათინურ ამერიკაში, კოლუმბიის პოლიციის უფროსს, სადღეგრძელოს თქმა ასწავლა. ვქეიფობთ. ჯემალი ადგება, სადღეგრძელოს იტყვის, დაჯდება. ჩვენც ასევე. გვერდითა სუფრიდან ორი კაცი და ერთი გოგო გვიყურებს, გაოცებული, რას დგებიან-ჯდებიანო? ჯემალმა გიტარაზე დაუკრა, თემურმა იმღერა. ისინი სულ გაგიჟდნენ. გამოგვიგზავნეს ცივი არაყი. აუ, ჩვენ მთელი დელეგაცია ვეწვიეთ იმ მაგიდას. ვინ ხართო? ჯემალმა აუხსნა. რატომ დგებით, ან რას ამბობთო? ეს სადღეგრძელოაო, აუხსნა თემურმა. მაგალითად, ჩვენი წასული, გარდაცვლილი მეგობრების სადღეგრძელო დავლიეთო… ის ახალგაზრდა ბიჭია და ვხედავთ, ცრემლები მოსდის, ნერვული “წიკები” ეწყბეა… ანუ მე შემიძლია, სუფრასთან ავდგე და ჩემი გარდაცვლილი ძმის შესანდობარი ვთქვაო? – გვეკითხება. აბა, რა, რას ქვიაო, ვეუბნებით. ეს კაცი გადავარდა! ქართველი ვარო! სუფრის მერე სად მიდიხართ ქართველებიო? – დაინტერესდა. მაშინ ფუნიკულიორზე ავდიოდით. ჩვენ გვაქვს ფუნიოკულიორიო? – იკითხა ამ ტიპმა და მოდი წავიდეთო. დაჯდა ნასვამი და თან “პროწივზე” წავიდა. წადი, ქართველი ხარო, თემური აქეზებდა. და ვინ აღმოჩნდა ეს ახალგაზრდა? კოლუმბიის პოლიციის უფროსი…
