ყველა ადამიანს აქვს საკუთარი ისტორია. ისტორიები აქვთ ხელოვან ადამიანებსაც. მათი ამბები გაცილებით საინტერესოა, რადგან არსებობს მომენტი, როდესაც მათ გადადგეს პირველი ნაბიჯი გემოვნებიანი ნამუშევრების დიდ სამყაროში. საკუთარი ამბავი აქვს დეა ყანჩაველსაც – ამბავი იმისა, თუ როგორ და რა ასაკში დაიწყო მისი, როგორც ხელოვანის ბიოგრაფია. დეა მოყვარული მხატვრების ოჯახში გაიზარდა და მისი მიდრეკილებაც სწორედაც რომ იმ გარემომ განაპირობა, რომელშიც მისი ყოველდღიურობა იყო ასახული. “თბილისი თაიმსს” ის თავად ესაუბრა.
თავდაპირველად, თქვენ შესახებ მოგვიყევით – რა პროფესიის ხართ?
გავიზარდე ოჯახში, სადაც მშობლები პროფესიით ხელოვნები არ იყვნენ, მაგრამ მოყვარულის დონეზე დედაც ხატავდა და მამაც. ბავშვობიდან დაინტერესებული ვიყავი ხატვით. როდესაც მშობლებმა შეამჩნიეს ჩემი მიდრეკილება ხატვისადმი, გადაწყვიტეს, მივეყვანე – 6 წლის ასაკში – პედაგოგთან, ქეთი მატაბელთან. ქეთისთან ურთიერთობამ გამიმძაფრა ხატვისადმი სიყვარული, მქონდა სრული თავისუფლება – გამომევლინა ჩემი გემოვნება. ქეთი გვიყვებოდა ლეგენდებს, მითებს და ამის მიხედვით ვქმნიდით ნახატებს. ერთ-ერთი მონათხრობიდან გადმოცემული პირველი ნახატია ‘წმინდა გიორგი“, შესრულებულია პასტელში.
მხატვრობა როგორ შეისწავლეთ?
როდესაც წამოვიზარდე, დავიწყე მომზადება სოსო, ეკა და ინა ბახტაძეებთან და ჩავაბარე სამხატვრო აკადემიაში, მოდელირების ფაკულტეტზე.
რა არის ის ძირითადი ხაზი, რასაც თქვენი ნამუშევრები მიყვება?
ვხატავდი ტილოზე, ქაღალდზე, აკვარელის საღებავებით. კოვიდვირუსის და პანდემიის პერიოდში, დამებადა იდეა, შემექმნა საკუთარი სტილის ხელოვნება, გამოვიყენე ხის მასალა, აკრილის საღებავი და ვეცადე, ჩემი ნახატები ფერად სკულპტურულ სტილში გამომესახა.
შევქმენი ჩემი გვერდი – @dea’s handcrafts, სადაც განვათავსე ჩემი ნამუშევრები. იქიდან გამომდინარე, რომ ხალხის მოწონება გამოიწვია, დიდი სტიმული მომეცა და გადავწყვიტე, ამ შრომატევადი სტილისთვის უფრო მეტი თავისუფლება და კომპოზიციური პოზიტივი მიმეცა და ჩემი ამ რეგულარული შრომის ნაყოფი არტ-ნამუშევრები გამეყიდა.
ჩემმა ძმამ დამაკავშირა ხის დამამუშავებელ საამქროსთან, სადაც მიმზადებენ ჩემი დიზაინით შექმნილ ნაკეთობებს. გამიჩდნენ მუდმივი შემკვეთები, ვიღებ ინდივიდუალურ შეკვეთებს, ჩემთვის ნებისმიერი შეკვეთა დიდი გამოწვევაა, ასევე, კორპორატიულ შეკვეთებზეც ვმუშაობ და ჩემი მთელი ენერგიით და ფანტაზიით ვქმნი ხის აქსესუარებს, ადამიანის ფიგურებს, სათამაშოებს, განათებებს.
მხატვრობის გარდა, რა ინტერესები გაქვთ?
ჩემი ინტერესია კითხვა, ფილმების და სერიალების ყურება, მანქანით სეირნობა და კარგი მუსიკის მოსმენა, რაც განსაკუთრებით ჩემმა მეუღლემ შემაყვარა, რომელიც 15 წლის წინ ავტოავარიაში გარდაიცვალა. ზურას ჰქონდა კოლექცია, დისკებს აგროვებდა, დღემდე ჯერ ყველა დისკი არ მომისმენია. ინსპირაციას ბევრი რამ იწვევს ჩემში, მაგრამ გამოვყოფდი მუსიკას. კარგი მუსიკა და ხატვა ყველაზე კარგი განტვირთვაა ჩემთვის და უდიდეს სიამოვნებას ვიღებ ხატვის პროცესში.
ჩემი ქალიშვილი, მარიშკა აბიტურიენტია და სწავლის გაგრძელებას აპირებს გრაფიკული დიზაინის სპეციალობით. პარალელურად, მოდელია ’lool models management-ში.