ქრისტესშობის დღესასწაულისთვის მზადება მორწმუნე საზოგადოებამ მარხვით დაიწყო. მარხვის პერიოდის დადგომა სხვადსხვა ფორმით აისახება ხოლმე ჩვენს საზოგადოებაში. მოთხოვნადი ხდება პროდუქტი ეტიკეტით „სამარხვო“, კვების ობიექტებში „სამარხვო კერძები“, ხშირად გვესმის ფრაზა „მარხვაზე ვარ“ და ა.შ. ეს ყველაფერი, რომ მეორეხარსხოვანია ამაზე ალბათ აღარავინ დაობს, მაგრამ საინტერესოა, რამდენ ჩვენგანს აქვს გაცნობიერებული „მარხვის“ მნიშვნელობა? გვესმის კი სწორად მისი არსი და მიზანი?!
ბერი გაბრიელის სიტყვებით: „მარხვა ცოდვების სინანულია, როცა საჭმელი არ გახსოვს”. სწორედ სინანულისთვის, სულის ხსნისთვისაა დაწესებული მარხვა, რომელიც ქრისტიანული ცხოვრების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი შემადგენელი ნაწილია, როგორც სამადლობელი მსხვერპლი და შესაძლებლობა, რომ ადამიანის სულიერი სამყარო ხორცის შეზღუდვით განთავისულდეს.
ეკლესიის მიერ მარხვის მთელი სისტემაა დადგენილი. მარხვები წინ უსწრებს დიდ ქრისტიანულ დღესასწაულებს:
- დიდი მარხვა – ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის წინ;
- საშობაო მარხვა– ქრისტეს შობის წინ;
- მარიამობის მარხვა – ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის მიძინების დღესასწაულის წინ;
- პეტრე-პავლობის მარხვა – მოციქულთა თავთა – წმ. პეტრეს და წმ. პავლეს დღესასწაულის წინ.
- 18იანვარი- ნათლისღების დღესასწაულის წინ;
- 11სექტემბერი- წმ. იოანე ნათლისმცემლის თავის კვეთის დღე;
- 27 სექტემბერი-ჯვართამაღლება.
ზოგი მარხვა კი ბიბლიური ისტორიის სამწუხარო მოვლენებს ეძღვნება. ოთხშაბათი დაწესებულია იუდას მიერ ქრისტეს გაცემის გასახსენებლად. პარასკევი – ქრისტეს ჯვაცმისა და სიკვდილის დღეა.
ეკლესიის სწავლებით, სხეულით მარხვა სულიერ მარხვასთან უნდა იყოს შეწყმული. ადამიანი უნდა ეცადოს ჩაუღრმავდეს საკუთარ თავს, გააანალიზოს განვლილი ცხოვრება, აღმოფხვრას ნაკლოვანებები. მეტი დრო დაუთმოს ლოცვას, მოყვასის დახმარებას და მოწყალების გაღებას. ნიშანდობლივია, რომ ქრისტიანული მარხვა ურთიერთშენდობით იწყება. ვიცით, რომ ერთი ადამიანიც თუ გვძულს უფალი ჩვენს ვედრებას არ ისმენს. ლოცვა კი, მარხვასთან ერთად არის – ორი ფრთა, რომელთაც სული ზეცად აჰყავთ.
მარხვა ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი საშუალებაა სულის გადარჩენისთვის, ცოდვების მონანიებისა და სულიწმინდის მადლის მიღებისთვის. მისი არსი, მხოლოდ განსაზღვრული საკბვებისგან თავშეკავბაში როდი მდგომარებობს, „ადამიანმა უნდა ჭამოს იმისთვის, რომ იცოცხლოს და იცოცხლოს არა იმისთვის, რომ ჭამოს“ ამბობდა სოკრატე. არამედ სხეულისა და სულის განწმენდას ემსახურება.
მედიცინაც აღიარებს, რომ მარხვა ადამინის ჯნამრთელობისათვის სარგებლიანია. წმინდა სამედიცინო თვალსაზრისით ამ დროს ორგანიზმის გაწმენდა და გაჯანსაღება ხდება. მარხვის დროს ნორმალიზდება საჭმლის მონელება და ნივთიერებათა ცვლა. ცხოველური ცხიმის მცენარეულით ჩანაცვლება მომატებული არტერიული წნევის ნორმალიზებისა და ქოლესტერინის დონის შემცირების საშუალებას იძლევა.
ზოგიერთი პროდუქტისგან თავის შეკავება სულაც არ ნიშნავს ერთფეროვან კვებას და საკვები ნივთიერებების უკმარისობას. სამარხვო მენიუში შედის ყოველგვარი ბურღული, პური, სოია, პარკოსნები, სოკო, ხილი, ბოსტნეული, ნიგოზი, თაფლი. მარხვა არ არის შიმშილობა და დიეტა, მარხვა განსაკუთრებული სულიერი მდგომარეობაა და ის ჩვენი სულის ცხონებისთვისაა საჭირო. (http://janmrtelobainfo.ge/?page_id=1910).
სოფიკო ნინიკაშვილი