დედობა ყველა ქალისთვის ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპია. ქალების უმეტესობას ფიზიოლოგიური მშობიარობის ტკივილის ეშინია და, უმეტეს შემთხვევაში, საკეისრო კვეთას მიმართავს, თუმცა, როგორც ექიმები გვაფრთხილებენ, იმ შემთხვევაში, თუკი აუცილებლობა არ არსებობს, საკეისრო კვეთა დანაშაულის ტოლფასიც კი არის.
დედისთვის და ახალშობილისათვის ფიზიოლოგიურ მშობიარობას ალტერნატივა არ აქვს. ფიზიოლოგიური მშობიარობა 12-სთ-მდე გრძელდება. ამ დროის განმავლობაში ბავშვი პირველად ავლენს ბრძოლისუნარიანობას და ადაპტირებას გარემოსადმი. დაბადება, დედის საშვილოსნოდან გამოსვლა ბავშვისთვის პირველი დიდი გამოცდაა. ფიზიოლოგიური მშობიარობის დროს ბავშვი, რომელიც უზრუნველად იმყოფება დედის სხეულში, „იღებს გადაწყვეტილებას“ და მეორე, ნაკლებად კომფორტული გარემოსკენ მოემართება, ვიწრო გზაში ის უდიდეს ძალისხმევას ხარჯავს, ბრძოლას სწავლობს და ბოლოს ამქვეყნად მოვლენით აგვირგვინებს. საკეისრო კვეთის დროს კი უეცრად ერთი გარემოდან მეორეში უწევს გადასვლა. ადრე მიაჩნდათ, რომ საკეისრო კვეთით დაბადებული ბავშვი უფრო მშვიდია, რადგან არ გადაუტანია სამშობიარო სტრესი. თუმცა აღმოჩნდა, რომ ასეთი პატარები დაბადების შემდეგ მშვიდები კი არა, პასიურები, მოდუნებულები არიან. ამიტომ უჭირს აქტიური სუნთქვა, წოვა და ტირილი. გარემოს უფრო ძნელად ეგუებიან და აქვთ დაავადებების განვითარებისადმი მომატებული განწყობა.
თუ არ არსებობს საკეირო კვეთის ჩვენება, თუ არც ბავშვის, არც დედის ჯანმრთელობას არავითარი საფრთხე არ ემუქრება, ოპერაციის გაკეთება მხოლოდ შიშის ან ჭირვეულობის გამო კატეგორიულად არ არის რეკომენდებული.
საკეისრო კვეთა რთული და, გართულებების მხრივ, საკმაოდ საშიში ოპერაციაა. ოპერაციას შეიძლება მოჰყვეს ტრომბო-ემბოლიური და სეპტიური გართულებები. შეიძლება ჭრილობა დაჩირქდეს, დაიწყოს საშვილოსნოს ლორწოვანის ანთება, განვითარდეს ნაკერის უკმარისობა, საშვილოსნო დაინფიცირდეს და ამოსაღები გახდეს. ასევე შეიძლება გართულებები დაიწყოს ოპერაციის მსვლელობის დროსაც. კერძოდ სისხლდენები, რამაც საბოლოოდ შეიძლება მშობიარე იმ მდგომარეობამდე მიიყვანოს, რომ საშვილოსნოს ამოჭრა გახდეს აუცილებელი.
ნატალია ჯალაღონია