ბუდისტი მლოცველის საბოლოო მიზანიგასხივოსნება, ანუ სატარის მიღწევაა, რისთვისაცმედიტაციას მიმართავენ. ამ დროს ისინი, მეტწილად, ლოტოსის ფორმას იღებენ: ფეხებსგადაიჯვარედინებენ, დასხდებიან და სიჩუმეშიჩაიძირებიან.
ბუდისტები გაერთიანებული არიან სანგებში(მორწმუნეთა თემი). არსებობს საკრებულო ტაძრებიცდა მონასტრებიც. ფართოდაა გავრცელებულიბერობის ის სახე, რომელსაც მწირ–მონაზვნობა ჰქვია. იგულისხმება, რომ ბერებმა ამქვეყნიური ცდუნებანიდაამარცხეს, ისინი არა მარტო ზემოთ ჩამოთვლილმცნებებს იცავენ, არამედ უფრო ღრმა ასკეზებსაც:
არსებობს გადმოცემა, რომლის მიხედვით, ბუდაექსტრემისტულ (უკიდურეს) ასკეტიზმსეწინააღმდეგებოდა. მან, ერთხელ თურმებრაჰმანების მაგალითით შთაგონებულმა, ისეიმარხულა, რომ ნეკნები ამოუვარდა და ვეღარაზროვნებდა. ამის გამო დარწმუნდა, რომ ასეთიმძაფრი მარხვა ის გზა არაა, რომელიცგასხივოსნებამდე მიგიყვანს.
ბუდისტები, ჩვეულებრივ, პირველი მცნებისშესაბამისად ვეგეტარიანელები არიან.
თადაპირველად მათი მსახურება, მედიტაციითამოიწურებოდა და არც წმიდა წიგნები ჰქონდათ(მოძღვრება ზეპირად გადაიცემოდა), მაგრამშემდეგ რიტუალები და დღესასწაულებიც დაწესდა, შეიქმნა სუტრებიც (წიგნები). პირველი ბუდისტურიწიგნი პალიზე დაიწერა. ესაა დჰამა (კანონი). მასპალიკანონსაც უწოდებენ. სუტრებს ბუდისტებისკერძო და საზოგადო პრაქტიკაში დიდი ადგილიუჭირავს.
დღესასწაულები, ძირითადად, ბუდას ცხოვრებისუმნიშვნელოვანეს მოვლენებს უკავშირდება. მრავალრიცხოვანი საპილიგრიმო მსვლელობებიიმართება იქ, სადაც ბუდას ფეხი დაუდგამს და კვალიდაუტოვებია. ესენია: კაპილავასტუ – ბუდასმშობლიური ქალაქი, ბოდჰიგია, სადაც ისგასხივოსნდა, ბენარესი, სადაც მან პირველადიქადაგა და კუსანარა, სადაც გარდაიცვალა.
მასალა მოამზადა: თორნიკე ყრუაშვილმა.