ზოგიერთ შემთხვევაში, მშობელი დგება იმ რეალობის წინაშე, როდესაც ამჩნევს, რომ მისი შვილი გადაჭარბებულად აქტიურია. ალბათ, ასეთ დროს მან არცთუ ისე კარგად იცის, როგორ მოიქცეს სწორად და რა დეტალებს მიაქციოს ყურადღება. არის თუ არა პრობლემა, თუ ბავშვი ჰიპერაქტიურია – ამის შესახებ „თბილისი თაიმსს“ ბავშვთა ფსიქოლოგი, ირინა ნიკოლაიშვილო ესაუბრა.
„ხშირად ისმის შეკითხვა, როდის არის შესაძლებელი, მშობელმა შენიშნოს ბავშვს გადაჭარბებული აქტიურობა (ჰიპერაქტივობა) და რა ასაკიდან არის ჩართულობა მიზანშეწონილი. როგორც ვიცით, ბავშვის განვითარება მუცლად ყოფნის პერიოდიდან იწყება, ამდენად, ძალიან მნიშვნელოვანია, როგორ გაივლის ცხრა თვეს და რანაირად უზრუნველყოფენ მშობლები მისთვის მშვიდ, წყნარ და სრულფასოვან გარემოს. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ჟანგბადით უზრუნველყოფა, ჰემოგლობინის ხშირი კონტროლი რაც პირდაპირ კავშირშია ნაყოფის აქტიურობასთან, დისკომფორტთან.
ახალშობილი, რაც უფრო მშვიდ და წყნარ გარემოში იზრდება, მით უფრო შესაძლებელია მასზე დაკვირვება და დროულად ჩარევა. რას ვგულისხმობ ჩარევაში.
თუ სათანადო რეაქციები და ასაკისთვის შესაბამისი უნარები იგვიანებს, მაშინ მშობელს ევალება, მეტი ყურადღებით აწარმოოს მონიტორინგი და დროულად მიმართოს თავდაპირველად მის პედიატრს, შემდგომ – ბავშვთა ფსიქოლოგს. პრობლემის აღმოჩენისას, ყოვლად დაუშვებელია ვიღაცის მაგალითებზე თავის დამშვიდება. პირიქით, დიდი ყურადღებით უნდა მოხდეს დროული ჩარევა, სასურველი მიზნის დასახვა და შემდეგ განხორციელება, რადგან ყოველივე არ გახდეს შესამჩნევი და ამან იმოქმედოს ბავშვზე, მის განვითარებაზე“, – განმარტავს ნიკოლაიშვილი.
ფსიქოლოგის თქმით, თითოეული, თითქოს უმნიშვნელო შეფერხებული ქმედება, ძალიან მნიშვნელოვანია.
„თითოეული, თითქოს უმნიშვნელო შეფერხებული ქმედება, ძალიან მნიშვნელოვანია, ამდენად, არ უნდა დაიშურონ მშობლებმა ძალისხმევა. ეს საკმაოდ შრომატევადი საქმეა და ენერგიასთან ერთად ნებისყოფას, მშვიდ ნერვებს, წყნარ გარემოს მოითხოვს. ხშირად მშობლები დიდი სიხარულით მიყვებიან, რომ პატარას ისე ტოვებენ ოჯახში, დიდად წუხილს ვერ ატყობენ, ან შინ დაბრუნებულებს მაინცდამაინც დიდი ინტერესით და სიხარულით არ ხვდებიან. ეს კი ჩემთვის პირველი წითელი შუქია, რომელიც საუბრისას მენთება, მით უმეტეს, თუ ბავშვის მოყვანის მიზეზი საკმაოდ რთულია.
პირველი, რაც ყველაზე ხშირია, ეს არის ყურადღების დეფიციტის დროს, მეტყველების შეფერხება. ბავშვს თავისთავად არ ძალუძს, დააკვირდეს საუბარს, მიმართვებს და, შესაბამისად, გაიმეოროს, საჭიროების მიხედვით. თითქოს ყველა პირობა აქვს სწორად განვითარების, მაგრამ ვერ ახერხებს მიბაძვას, იმიტირებას, ქცევის მოდელირებას, სახელდებას. აი, სწორედ ამ დროიდან ვითხოვთ ჩვენ ჩარევას და მათი ჭარბი ენერგიის სწორედ მართვას.
ეს არის მხოლიდ ერთი მიმართულებით მუშაობა. ასე აქტიურ ჩარევას საჭიროებს ადრეული ასაკიდან მოტორიკის, აღქმის, აზროვნების, მეხსიერების და ყველა ფსიქიკური პროცესის შეფერხება ბავშვის სრულფასოვნად განვითარებისათვის“, – ამბობს ირინა ნიკოლაიშვილი „თბილისი თაიმსთან“ საუბრისას.
მასალა მოამზადა : მარიამ ტიელიძემ
