შობის ღამეს ფანჯარასთან ანთებული სანთლებით ეგებებიან მართლმადიდებელი მორწმუნეები ყრმა იესოს, ნიშნად იმისა, რომ მათი სახლისა და გულის კარი ღიაა, რათა იქ მესია დაიბადოს. მესია, რომლისთვისაც ოცდაერთი საუკუნის წინ არცერთი სახლი და სასტუმრო არ მოიძებნა, რომელიც შეიფარებდა.
ზამთრის ცივ ღამეში, მაშინ, როცა დავითის ქალაქს ღრმა ძილით ეძინა სიმდაბლით, უბრალოებით პირუტყვთა საკვებად და საფენად მიმობნეულ თივასა და ჩალაში იშვა მაცხოვარი. მხოლოდ რამდენიმე მწყემსს არ ეძინა. ანგელოზებმა პირველად სწორედ მათ ახარეს მხსნელის განკაცება: „ნუ გეშინინ, რამეთუ აჰა ესერა გახარებ თქუენ სიხარულსა დიდსა, რომელი იყოს ყოვლისა ერისა: რამეთუ იშვა დღეს თქუენდა მაცხოვარი, რომელ არს ქრისტე უფალი, ქალაქსა დავითისსა“ (ლკ. 2,10-11). მათაც ჭეშმარიტი სარწმუნოებით თაყვანი სცეს ახალშობილ ჩვილს.
მოგვიანებით კი აღმოსავლეთიდან „გაბრწყინებული ვარსკვლავის“ წინამძღოლობით მოგვები მივლენ, თაყვანს სცემენ ყრმას და უძღვნიან ოქროს – როგორც მეფეს, გუნდრუკს – როგორც ღმერთს და მურს – როგორც ადამიანს.
სწორედ ეს უდევს საფუძვლად საქართველოში საუკუნეების წინ დამკვიდრებულ საშობაო ტრადიციას, როცა მწყემსებად გამოწყობილი ჩვენი წინაპარები თვითოეული თანასოფლელის კარმიდამოს მოივლიდნენ და მომლოდინე მასპინძლებს ღვთის სადიდებელს – „ალილოს“ უგალობდნენ.
XX საუკუნეში საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ, რამოდენიმე ათეული წლის მანძილზე, ალილოს ტრადიცია დავიწყებას მიეცა, თუმცა ბოლო წლებში, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმინდესისა და უნეტარესის ილია II_ის ლოცვა-კურთხევით კვლავ აღდგა. აქედან მოყოლებული ყოველი წლის შობა დღეს, სადღესასწაულო ლიტურგიის დამთავრების შემდეგ ქალაქის ქუჩებში ინაცვლებს ქრისტეშობის მოზეიმეთა სიხარული.
ალილოს საზეიმო პროცესიას წინ სამღვდელოება მიუძღვის და შობის ხატს, საწინამძღვრო ჯვრებს და დროშებს მიაბრძანებს. მათ მგალობლები, მორწმუნეები მიჰყვებიან და გზადაგაზა შესაწირს, სურსათ-სანოვაგეს, ტკბილეულს აგროვებენ, რომელსაც მზრუნველობას მოკლებულ ბავშვთა სახლებს გადასცემენ. მსვლელობა სამების საკათედრო ტაძარში სრულდება.
ქრისტეშობის დღესასწაულს ეკლესია პირველი საუკუნიდან აღნიშნავს. მოციქულთა კანონებში ვკითხულობთ: „შობის დღესასწაულს უნდა უქმობდნენ, რადგან იგი ადამიანებს აძლევს სიხარულს მარიამ ქალწულისგან ამ სოფლის გადასარჩენად ღვთის სიტყვის შობით“.
ქრისტეს შობა უდიდესი მოვლენაა, დღესასწაულთა დღესასწაულია, რომელმაც საფუძველი დაუდო ახალ ერას. „ამსოფლად მოვლინებით მაცხოვარმა დაადასტურა თავისი უდიდესი სიყვარული და მოწყალება ადამის ცოდვით დაცემული მოდგმისადმი“, კაცობრიობას ცოდვასთან ბრძოლის ძალა მისცა, შეარიგა ისინი ღმერთთან.
„იესო ქრისტე ბეთლემში იშვა. მაგრამ ეს საკმარისი არაა. ის უნდა იშვას ყოველი ადამიანის გულში, და არა მარტო იშვას, არამედ მუდამ იმყოფებოდეს მასთან. მხოლოდ ამ შემთხვევაში იქნება ჩვენთვის მისაწვდომი ის ზეციური მადლი, რომელიც დედამიწაზე საუკუნეთუწინარესმა ლოგოსმა მოგვიტანა – მშვიდობა ღმერთთან, მშვიდობა მოყვასთან, მშვიდობა საკუთარ თავთან, “-ამბობს ერთ-ერთი ქადაგებისას კათოლიკოს პატრიარქი ილია მეორე.
შეგახსენებთ, რომ ქრისტეშობის დღესასწაულით სრულდება ორმოცდღიანი მარხვა. 7 იანვრიდან 17 იანვრამდე მართლმადიდებლური კალენდრით მსგეფსია.
სოფიკო ნინიკაშვილი