ნორვეგიაში მეცნიერებს ახალი ჰიპოთეზა აქვთ ნახატის „ყვირილი“ წარმოშობაზე.
ახალი ჰიპოთეზა გულისხმობს, რომ მუნკი შეიძლება პერლამუტრის ღრუბლებმა შთააგონა ამ შედევრის შექმნისას. ეს უჩვეულო, სხვადასხვა ფერთა გამაში გარდამავალი ღრუბლები საუკეთესოდ ჩანს ზამთრის პერიოდში, მზის ჩასვლისას ან ამოსვლისას.
„ერთ-ერთმა მეცნიერმა დოკუმენტურად დააფიქსირა ეს მოვლენა და წერს: „ ის ისეთი ლამაზია, რომ გგონია სხვა სამყაროში ხარ“ – ამბობს ოსლოს უნივერსიტეტის მეცნიერი ჰელენ მური – „ჩვენ ვიცით, რომ მე-19 საუკუნის მიწურულს ოსლოს თავზე პერლამუტრის ღრუბლები გამოჩდნენ და, როგორც ჩანს, მუნკი თავის ჩანაწერში აღწერს ამ ფიზიკურ მოვლენას, ბუნებრივ ფენომენს“.
ბუნება ხელოვნებაში?
მუნკმა თავის დღიურში დაწერა, რომ მზის ჩასვლისას სეირნობდა მეგობრებთან ერთად ნორვეგიაში, როცა დაღლილობა და ცუდად ყოფნა იგრძნო. ის შეჩერდა და დაინახა, რომ ცა სისხლისფრად გარდაქმნილიყო.
„მე შევიგრძენი ყვირილი, რომელიც ბუნებიდან მოდიოდა; თითქოს, ყვირილი გავიგონე.“ – წერდა მუნკი – „სწორედ ეს სურათი დავხატე… დავხატე ღრუბლები, როგორც ნამდვილი სისხლი.“
მუნკის ამ ჩანაწერმა უამრავი თეორია წარმოშვა იმის შესახებ, თუ რატომ იყო ცა წითელი ფერის. ერთ-ერთი პოპულარული თეორიის მიხედვით, სისხლიანი დაისი 1883 წელს ვულკან კრაკატაუს ამოფრქვევას უკავშირდება, რომელიც მთელ პლანეტაზე გავრცელდა.
ახალი განმარტება
2014 წელს, „შთამბეჭდავმა “პერლამუტრის ღრუბლებმა საღამოს ოსლოს ცა გაანათა. მეტეოროლოგი სვეინ ფიკკე მოიხიბლა ფერადი, ტალღოვანი ღრუბლებით და აღმოაჩინა რამდენად ჰგავდა მუნკის ნახატის ცა ამ სანახაობას.
„ის ფაქტი, რომ ეს ღრუბლები შესამჩნევია, თვალისთვის დასანახია შეზღუდულ, განსაზღვრულ დროს, მზის ამოსვლისა და ჩასვლისას, რომ ის მოულოდნელად ანათებს საღამოს ბნელ ცას, ამასთანავე, მისი ტალღოვანი სტრუქტურაც – ეს ყველაფერი მხარს უჭერს ამ ჰიპოთეზას“ – ამბობს მური
„ყვირილი“ არის ხელოვნების ნიმუში და სასიამოვნოა იმის გააზრება, თუ რისი წარმოჩენა სურდა მუნკს“ – თქვა მურიმ – „ რა თქმა უნდა, ჩვენ პასუხი არ ვიცით, მაგრამ ნამდვილად არის პერლამუტრის ღრუბლებთან გასაოცარი მსგავსება.
წყარო: Livescience.com; Artdaily.com
ნინი მაზიაშვილი
