თუ ბორჯომის ცენტრალური პარკიდან საბაგიროს პლატოზე აყვებით, შემდეგ კი თხუთმეტი წუთი ფეხით ივლით, გზა სერაფიმ საროველის სახელობის დედათა მონასტერთან მიგიყვანთ. მონასტერს თუ ოდნავ გაცდებით, მარადმწვანე ხეების დაბურულ ტყეში, მწვანე სიჩუმეში აღმოჩნდებით. ამ იდუმალებაში შორიდან რამდენიმე მცირე ნაგებობას გაარჩევთ. რაც უფრო მიუახლოვდებით, ყველა ბუნდოვანი კონტური კიდევ უფრო გამკვეთრდება. შეიძლება იფიქროთ, რომ ვიღაც ქალაქის ხმაურს გამოექცა და სულიერი სიმშვიდის ძიებაში აქ დაივანა.
აქ არის ქვის პატარა ეკლესია, მოშორებით ხის მორებით აგებული ქოხი. იქვეა ჭა, საიდანაც ვერ მოიკლავთ წყურვილს და უზარმაზარი ლოდი, რომელიც ხის მოაჯირითაა გარშემოვლებული, სახურავი კი – რუსული სტილის ჯვრიანი გუმბათით შეკრული.
მთელი ეს გარემო სერაფიმ საროველის საცხოვრებლის იმიტაციას ქმნის, ტაძრის ფრესკების ერთი ციკლი კი მისი ცხოვრების ისტორიას აცოცხლებს. ხის ქოხს თუ შეაღებთ, მოგეჩვენებათ, რომ მოხუცი ზის თეთრებში გამოწყობილი და პურის ნატეხით დათვს უმასპინძლდება.
საინტერესოა ის ლოდი… გადმოცემით, სერაფიმ საროველი ამის მსგავს დიდ ქვაზე იყო მუხლმოყრილი და ღმერთს ევედრებოდა. როცა ადამიანები მოდიან, ამ ქვასთან ლოცულობენ. თუ დააკვირდებით, ლოდის ძირში უამრავ წერილს აღმოაჩენთ, სადაც ვიზიტორთა სურვილებია ჩაწერილი. ისინი სერაფიმ საროველს ღმერთთან შუამდგომლობასა და ოცნებების ასრულებას სთხოვენ. ზოგი უბრალო, უპირობო მადლიერებას გამოხატავს, ზოგიც მადლობას უხდის წმინდანს სურვილების ასრულებისთვის.
გავკადნიერდი და რამდენიმე წერილი გადავიკითხე. გარდა ქართულისა, რუსულ და ინგლისურ ენებზეც იყო დაწერილი. ვერ განვსჯით ადამიანებს მათი სურვილების მიხედვით – ზოგი პირად კეთილდღეობას, რაიმე საქმეში გამართლებას ითხოვს, ზოგი კი იმდენად ალტრუისტულია, რომ ემოციაც კი გადაგედებათ. საერთო ჯამში, აქ ყველას დარდი და სატკივარია, პირადი თუ საზოგადო, აქ იმედით ანთებული გულებია დატოვებული. გთავაზობთ რამდენიმე ჩანაწერს:
“უფალო ღმერთო! სერაფიმ საროველის სახელით გევედრები, დათოს მიეცი ჯანმრთელობა, ბედნიერება და მიეცი საქართველოში დაბრუნებისა და ბედნიერების გზა.”
“მე მინდა, რომ ძალიან კარგად ვსწავლობდე. ჩემი ოჯახი ჯანმრთელი იყოს და ბედნიერი, რაც კი ოცნება გვაქვს ყველა აგვსრულებოდეს.”
“დიდი მადლობა ჩემი სიხარულისთვის, ასეთი ბედნიერების მონიჭებისთვის. ვხდები მესამე შვილის დედა, თანაც ბიჭის. დიდი მადლობა ამ უზომო ბედნიერებისთვის. მშვიდობა მოგვეცი ოჯახში და მთელ საქართველოში, დამილოცე ოჯახი და ყველა კეთილის მსურველი.”
ავტორების სახელები, სქესი და ასაკი უცნობია და შესაძლოა შინაარსიდან გამომდინარე ამოიკითხოთ დედობრივი სიყვარული ან შეყვარებული ადამიანის მონატრება, მშობლის სიხარული და ბავშვური იმედები.
ვუერთდებით ამ სურვილებს და ჩვენც ვისურვებთ ვითარების იმგვარად გამოსწორებას, რომ ემიგრანტები დაბრუნდნენ საქართველოში, რეგიონებში გამოკეთდეს დემოგრაფიული მდგომარეობა და მიღებული განათლება გახდეს დასაქმების ეჭვგარეშე წინაპირობა.
მარიამ ქალებაშვილი