„Lefsosia“- ხელნაკეთი ტანსაცმლის ქართული ბრენდია, ორი დის საყვარელი საქმიანობა, რომელიც ერთგვარ ოჯახურ ბიზნესად იქცა. ლიკა და ირინა ლეფსვერიძეებმა სრულიად განსხვავებული დიზაინის ტანსაცმლის შექმნა დაიწყეს. მართალია, ორივე მათგანს საკუთარი პროფესია და საქმე აქვს, თუმცა დები სამუშაო საათების შემდეგ მაინც ახერხებენ საერთო ინტერესისთვისაც გამონახონ დრო და ქართული ორნამენტებით მოქარგონ ტანსაცმელი.
ლიკა ლეფსვერიძე „თბილისი თაიმსს“ ესაუბრა ხელნაკეთი ტანსაცმილის შექმნისა და სამომავლო გეგმების შესახებ. როგორც საუბრისას აღნიშნავს, ორნამენტების ქარგვით თავდაპირველად მისი და იყო დაკავებული. მოგვიანებით ლიკაც დაინტერესდა ამ საქმნიანობით და ასე წამოიწყეს საყვარელი საქმე.
„ჩემი და რამდენიმე წლის განმავლობაში ქარგავდა სხვადასხვა ტანსაცმელსა და ორნამენტებს და უცხოეთში ყიდიდა, რადგან დიდი მოწონებით სარგებლობდა ძველი ქართული ორნამენტებით შექმნილი სამოსი. ამიტომ გადავწყვიტეთ შეგვექმნა რაღაც ისეთი რაც ქართველებსაც დააინტერესბდა. სწორედ ამიტომ ვცადეთ ძველი ქართული ტრადიციები თანამედროვესთან შეგვერწყა და დავიწყეთ თანამედროვე სამოსზე ძველი ორნამენტების ამოქარგვა.
როგორც ერთ-ერთი დამფუძნებელი აღნიშნავს, მათი შექმნილი სამოსი საკმაოდ პოპულარულია ახალგაზრდებში და დიდი მოწონებითაც სარგებლობს.
„ახალგაზრდებს ძალიან მოსწონთ ჩვენი შექმნილი სამოსი. ამჟამად მხოლოდ მაისურებზე ვქარგავთ, ამიტომ ხშირად გვწერენ და გვთხოვენ, რომ მაისურების გარდა ორნამენტები გავაკეთოთ სხვა სამოსზეც. თბილი სეზონის მოახლოებასთან ერთად ვაპირებთ გავაკეთოთ ერთგვარი ნაქარგი გულსაბნევები, რომლის დამაგრება შესაძლებელი იქნება ნებისმიერ სამოსზე.“
რაც შეეხება ფასებს, როგორც ლიკა ლეფსვერიძე აღნიშვანს, საკმაოდ ხელმისაწვდომია. მაისურების ფასი იწყება 40 ლარიდან და განსხვავდება ხარისხის მიხედვით.მათი შექმნილი ნივთებით ძირითადად ქართველები ინტერესდებიან, თუმცა ასევე ქმნიან ნივთებს უცხოელებისთვის-ქარგავენ ქუდებსა და მცირე ზომის სუვენირებზე.
„სამომავლოდ ბევრ საინტერესო რამეს ვგეგმავთ. ძალიან გვინდა, მოვქარგოთ ფეხსაცმელზე, განსაკუთრებით კედებსა და ჯინსის ქურთუკებზე. ვაპირებთ ასევე მოვქარგოთ ელექტრონული გიტარის ჩანთები, ფოტოაპარატის ჩამოსაკიდები და ა.შ. სამომავლოდ ვგეგმავთ საქმიანობაში ჩავრთოთ მიუსაფარი ბავშვები ან მოხუცებ, რომელთაც ქარგვა შეუძლიათ. ეს ერთგვარი სტიმული და შემოსავლის წყარო იქნება მათთვის.„
მარიამ ლეკიაშვილი