მთავარდიაკონი პავლე ალეპოელი, რომელიც XVII საუკუნის შუაწლებში ანტიოქსიის პატრიარქ მაკარის ახლდა რუსეთში მოგზაურობისას, მოგვითხრობს, რომ მოსკოვში პატრიარქებისა და მეფეების თანდასწრებით საღვთო ლიტურღიაზე სახარება ქართულად წაიკითხა და ქართულად წარმორთქვა კვერექსი „კათაკმეველნო განვედით,“ რაც უდავოდ დასტურია იმ პატივისცემისა, რომლითაც განმსჭვალულნი იყვნენ რუსეთსა და აღმოსავლეთში ქართული ღვთისმსახურებისა და ენისადმი. ამას მოწმობს ის გარემოებაც, რომ დიაკონმა პავლე ალეპოელმა, რომელიც წარმოშობით არაბი იყო, ეჭვგარეშეა, ქართული ენა ანტიოქიაში შეისწავლა, რაც ადასტურებს იქაურთა მხრიდან ქართული ენისამდი დიდ პატივისცემას.
სახარების წართქმით კითხვა და კვერექსებისა და ასამაღლებლების წრმორთქმის თავისებურება სლავებმა, მათ შორის რუსებმაც, ქართველებისგან გადაიღეს, რადგან არავის ქრისტიან ხალხთაგან არა აქვს წმინდა საღვთისმსახურო წიგნების იმგვარი გულშემუსვრელად წაკითხვისა და კვერექსების დამატკბობლად წარმოთქმის ისეთი უნარი, როგორიც ქართველებს.
სახარებასა და სამოციქულოს კითხვა უკეთ არის შემორჩენილი სერბეთში. ქართველები, რომლებიც სერბეთში იყვნენ რუსეთ-თურქეთის ომის დროს, გადმოგვცემენ, რომ შორიდან თუ მოისმენთ, როგორ კითხულობენ სერბულად სახარებასა და სამოციქულოს, გეგონებათ, რომ საეკლესიო ქართულს ისმენთ, იმდენად გასაოცვარია წმინდა წიგნების კითხვის მსგავსება ჩვენსა და სერბეთს შორის.
მასალა ეკუთვნის
იღუმენ მამა გაბრიელ ჯიქიას
