ის ამ სფეროს დიდი ხანი არ არის, რაც წარმოადგენს. სხვა პროფესიის მქონემ, გადაწყვიტა, საკუთარი შესაძლებლობები სხვა მხრივ შეესწავლა. მიიჩნია, რომ წარმატებას განათლების სფეროში მიაღწევდა და სწორედ აქ გადაინაცვლა. დღეს ის დადგა რეალობის წინაშე, რომელშიც სწავლების ონლაინფორმატია საჭირო – რთულია, ამ დროს შეინარჩუნო კრეატივი და სიახლეების ჩვეული სიყვარული. დღევანდელი მსოფლიო პრობლემა განათლებაზეც აისახა.
ცხადია, ონლაინსწავლების ავკარგიანობა საკუთარ თავზე, გარდა მოსწავლეებისა, მასწავლებლებმაც გამოსცადეს, მათ შორის, დამწყებმა პედაგოგებმა. პროფესიული გამოწვევების კვალდაკვალ, მათ მოუწიათ, შეეძინათ და განევითარებინათ სხვა, დამატებითი უნარ-ჩვევები. ამ სიახლეს თავი ყველამ განსხვავებულად გაართვა. დამწყები მასწავლებელი, ანა ურუშაძე „თბილისი თაიმსს“ თავად უყვება იმ სირთულეებისა და პროფესიული ნაბიჯების შესახებ, რომელთა წინაშეც ის აღმოჩნდა.
„ჩემი თაობისგან დიდად განსხვავებულ მოზარდებთან მიწევს მუშაობა. ჯერ კიდევ იმ დროში ვიყავი ჩარჩენილი და სკოლაში მოსვლის შემდეგ პირველი შოკი სწორედ ჩემი ბავშვების გაცნობით მივიღე. ეს დადებითი შოკი იყო, რადგან სრულიად სხვანაირი სკოლა დავტოვე შვიდი წლის წინ და სხვანაირი თაობა დამხვდა – მეტად თავისუფალი, მეტად მოაზროვნე, მეტად აქტიური. მე ვმუშაობ მოსწავლეებთან, რომლებმაც კარგად იციან საკუთარი უფლებები, რომლებიც საზოგადოების სრულფასოვანი წევრები არიან და არ ექცევიან სისტემის მარწუხებში ადვილად. ჩემიდროინდელი მოზარდებისგან განსხვავებით, დღევანდელი მოზარდები უპირობოდ არ იღებენ მასწავლებლის ნათქვამს და მუდმივად სვამენ კითხვებს. ყველაზე მეტად სწორედ ეს მახარებს, მგონია, რომ თაობას, რომელსაც კრიტიკულად აზროვნება შეუძლია, ხელთ აქვს ჩვენი ქვეყნის განვითარების გასაღებიც“.
რატომ გადაწყვიტე, ყოფილიყავი მასწავლებელი?
პროფესიით ჟურნალისტი ვარ. წლების განმავლობაში რამდენიმე მედიასაშუალებაში ვიმუშავე, მიყვარს ჩემი პროფესია, თუმცა ყველა საქმის შესრულების დროს ჩემთვის მნიშვნელოვანია, ვაკეთებდე ღირებულს. არ მაშინებს სიახლეები, ამიტომაც ვისარგებლე რეფორმით და ჩავაბარე მასწავლებლის კომპეტენციის დადასტურების გამოცდა. ბევრი გასაუბრებისა და სირთულის შემდეგ, მოვხვდი 133-ე სკოლაში და ეს ჩემი ბოლო დროის ერთერთი ყველაზე დიდი გამართლებაა, თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ უზომოდ გამიმართლა მეგობრულ გუნდსა და ძალიან ნიჭიერ მოსწავლეებში, რომლებთანაც ურთიერთობა ჩემთვის ყოველდღიური თავგადასავალია. უკვე მეცხრე თვეა, სამოქალაქო განათლების პედაგოგი ვარ და მთავარ კითხვაზეც ვიცი პასუხი დანამდვილებით – ღირსეულ და ღირებულ საქმეს ვემსახურები.
რა სირთულეებთან მოგიწია დაპირისპირება ონლაინსწავლებისას?
ჩემი პედაგოგიური დებიუტი ნამდვილად არ ყოფილა ადვილი და ამის ილუზია არც მქონია. სირთულეები განსაკუთრებით მიყვარს და ყველა ახალ გამოწვევას, როგორც ახალ შანსს, ისე ვუყურებ. შექმნილი ვითარებიდან გამომდინარე, ონლაინსწავლების მეთოდებს შეძლებისდაგვარად სწრაფად ავუღე ალღო და ეტაპობრივად ბევრი ახალი ინფორმაცია მივიღე. ახლა უკვე არსებულ პლატფორმებს, სწავლების მიზნებიდან და საჭიროებებიდან გამომდინარე, აქტიურად ვიყენებ და ვცდილობ, ჩემი გაკვეთილები ბავშვებისთვის ისევ ისეთი საინტერესო იყოს, როგორც – აქამდე.
რაც შეეხება სირთულეებს – დისტანციური სწავლების დროს ეს, ვფიქრობ, ბუნებრივიც კია, რადგან აქამდე მსგავსი გამოცდილება ნაკლებად გვქონდა, ახალმა რეალობამ კი ბევრი გამოწვევის წინაშე დაგვაყენა. ერთერთი ყველაზე მასშტაბური და რთული პრობლემა ინტერნეტზე ხელმისაწვდომობა გამოდგა, რამაც მოსწავლეების გარკვეული ნაწილი სასწავლო პროცესების მიღმა დატოვა. ასევე, გარკვეულწილად, რესურსების მრავალფეროვნება ამ პლატფორმებზე არის შეზღუდული და ეს მრავალფეროვანი და კრეატიული გაკვეთილების ჩემს გემოზე ჩატარებაში მიშლიდა ხელს. თუმცა ვფიქრობ, მაინც, მეტნაკლებად, გაამართლა დისტანციურმა სწავლებამ და მან ეს ორი თვე შედარებით გაძლებადი და გადატანადი გახადა ჩვენთვის და მოსწავლეებისთვის.
სამომავლოდ, განათლების სფეროში აპირებ მუშაობის გაგრძელებას?
ჩემს განვლილ გზას რომ ვუყურებ, ყველა იმ გადაწყვეტილებასა და ნაბიჯს ვაფასებ, რომელიც გადამიდგამს. ვხვდები, რომ გეგმებს ნაკლებად მივყვები, ამიტომაც ბოლო რამდენიმე წელია, საერთოდ შევეშვი სამომავლო გეგმების დაწყობას. ასე რომ, ახლა რთულია ჩემთვის იმაზე საუბარი, რა იქნება წლების შემდეგ ან სად იქნება ანა მომავალში, თუმცა ის ზუსტად ვიცი, რომ ახლა სკოლაში მუშაობის გამოცდილება აუცილებლად ძალიან გამომადგება ყველა ეტაპზე, ყველა საქმეში.
ბოლოსკენ მადლობა მინდა, გადავუხადო ყველა ადამიანს თუ ორგანიზაციას, რომელსაც ჩემთვის ოდესმე უარი უთქვამს და არ მოუცია თავის გამოვლენის შანსი, რომ არა ისინი, მე ახლა არ ვიქნებოდი ამ საოცარი საქმის ნაწილ . მართალი უთქვამთ, რაღაცები ჩვენს ცხოვრებაში არ ხდება ან არ გამოდის იმიტომ, რომ წინ ბევრად დიდი და საინტერესო გველისო. ჩემს მაგალითზე თქვენც იწამეთ შეუსრულებელი გეგმების სიდიადეების, ცხოვრება ხომ შოკოლადის ყუთს ჰგავს და მისი არომატები წინასწარ არასდროს ვიცით.
ავტორი: მარიამ ტიელიძე
Discussion about this post