საქართველომ მოლდოვასა და უკრაინასთან ერთად ხელი მოაწერა ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულებას. რას მოუტანს ეს ხელშეკრულება ქვეყანას და რა ცვლილებებია მოსალოდნელი საქართველოს პოლიტიკურ ვექტორში, ასევე ხელშეკრულების არსზე, ქვეყნაში მოსალოდნელ ცვლილებებსა და რუსეთის მხრიდან შესაძლო მანიპულაციებზე ”თბილისი თაიმსს” ექსპერტი ეკონომიკის საკითხებში კახა კახიშვილი ესაუბრა.
რას მოუტანს საქართველოს ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერა? რა ეტაპები უნდა გაიაროს ქვეყანამ რომ ევრო სტანდარტებს მოერგოს?
ქვეყანამ მაქსიმალურად უნდა შეუსაბამოს საკუთარი სტანდარტები ევროკავშირის სტანდარტებს, ამას კი სჭირდება ძალიან დიდი მუშაობა. ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერა არის მხოლოდამხოლოდ ერთი პატარა დასაწყისი წერტილი, ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერით საქართველომ იმაზე უფრო მეტი ვალდებულება აიღო შესასრულებლად ვიდრე, მას წარმოუდგენია, მხოლოდ ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერა ნამდვილად არ ნიშნავს ევროკავშირს წევრობას. რაიმე
რადიკალური ცვლილებები ხომ არ არის მოსალოდნელი საქართველოს საგარეო პოლიტიკაში ასოცირების ხელმოწერის შემდეგ?
სიმართლე გითხრათ არ ვფიქრობ, რომ რაიმე რადიკალური ცვლილებები იქნება საჭირო, მაგრამ ამავდროულად, როგორც საგარეო საქმეთა სამინისტრომ, ასევე სხვა უწყებებმა, დროზე უნდა დაიწყოს ასოცირების ხელშეკრულებაში ჩადებული ვალდებულებების შესრულების სტრატეგიის განსაზღვრა, ვინაიდან ვერანაირად ვერ შეასრულებ ვალდებულებას თუ სტრატეგია არ დასახე. იმედს ვიტოვებ, რომ როგორც აღმასრულებელი, ისე საკანონმდებლო ხელისუფლება მოსახლეობას გააცნობს საკუთარ ხედვას.
რუსეთი ხომ არ შეუშლის საქართველოს ევროპისკენ სვლას ხელს? რა მანიპულაციები არის მოსალოდნელი ამ ქვეყნისგან?
თუ რაიმე ისეთი გადაწყვეტილება მიიღე, რომ მიეცი საბაბი რუსეთს, ამ გადაწყვეტილების საფუძველზე რაღაც ქმედებები განახორციელოს, რა თქმა უნდა, ის ამ საბაბს გამოიყენებს. არიან ქვეყნები რომლებიც ევროკავშირის წევრები არიან, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მაინც მიიღეს რუსეთისგან გარკვეული ქმედებები. ყველაფერი დამოკიდებულია იმ გუნდის პროფესიონალიზმზე, რომლებიც არიან წარმოდგენილნი, როგორც აღმასრულებელ, ისე საკანონმდებლო და სასამართლო ხელისუფლებაში. როგორც რეფორმების შესრულებისას, ამ შემთხვევაში უნდა გაიწეროს, ის მოსალოდნელი საფრთხეები, რომელიც შესაძლოა საქართველოს შეექმნას ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერის შემდეგ, ამიტომ პოსტ ფაქტუმ არ უნდა იყოს მიღებული რაღაც ტიპის გადაწყვეტილებები, როდესაც პრობლემა უკვე სახეზეა. მიმაჩნია, რომ მიუხედავას იმისა, რომ უკვე დიდი დრო გავიდა და მოლოდინიც დიდი იყო, ამ ხელისუფლებას ბევრი რამ არ აქვს გაკეთებული და მიმაჩნია, რომ ახლა მაინც, უმოკლეს ვადაში უნდა შეიქმნას მნიშვნელოვანი დოკუმენტი, რომელიც გაანალიზებს შესაძლო საფრთხეებს და საფრთხეების პრევენციის მექანიზმებს, რომელიც რუსეთის ან რომელიმე სხვა ქვეყნის მიერ ბერკეტების ამოქმედების შემთხვევაში უმტკივნეულოდ გადაატანინებს ქვეყანას ამ საფრთხეს.
საქართველოსთვის ევროპაში 500 მილიონიანი ბაზარი უნდა გაიხსნას, ამის საპასუხოდ ხომ არ არის მოსალოდნელი ემბარგო დაედოს ქართულ პროდუქციას რუსეთში?
ყველაფერია შესაძლებელი, მაგრამ შესაძლებელი გახდება თუ არა რომელიმე ბერკეტის ამოქმედება და განხორციელება, ეს დამოკიდებულია ისევ და ისევ ხელისუფლების ეფექტურობასა და იმის გააზრებაზე, თუ რისი გაკეთება უნდა, ასე რომ, ყველაფერია შესაძლებელი და ხელისუფლებაც ყველაფრისთვის უნდა იყოს მზად.
თვითონ ევროკავშირს რას მოუტანს ჩვენთან, მოლდოვასა და უკრაინასთან ასოცირება? რას ელის ევროკავშირი ამ ქვეყნებისგან?
ევროკავშირი ელის ზუსტად იმ ვალდებულებების შესრულებას, რომელიც დევს ასოცირების ხელშეკრულებაში, ამას ელის ის ზუსტად ამ ქვეყნებისგან.
11.07.14
ნინა პირტახია