მთელი დღე საბინაზე (სახელი შეგნებულად შეცვლილია) ვფიქრობდი, მერე დამესიზმრა, რომ გამათხოვეს. მე საბინა ვიყავი, გოგო, რომელიც მშობლებმა ჯერ კიდევ სკოლის...
მეტის ნახვა,,ირლანდია არის ღორი, რომელიც საკუთარ შვილებს ჭამს" მთელი დღე ამ სიტყვებაკვიატებული დავდივარ,- ვერ ამოვიგდე ჯოისი თავიდან... გონებიდან... დღეს, ზუგდიდში პატარა...
მეტის ნახვათბილი დღეა, ნოემბრისთვის უჩვეულოდ. ბადრი კი ჩვეულებისამებრ ზის სკვერში და ტიტველქალებიანი ბანქოთი ჯოკერს თამაშობს. ცოტა ანერვიულებულია, დარიგება მოუწია და მისდაუნებურად...
მეტის ნახვასიცხისგან დახეთქილ ასფალტზე გველივით მიცოცავს ჯაჭვი. ხრიგინებენ რკინის რგოლები. ჯაჭვს მიათრევს ქალი. შავი, გრძელი, ქვედაბოლო ფეხებთან დასთრევს. ძირითადად წითელი ზედა...
მეტის ნახვაპირი ჰგავს? ჰგავს.ცხვირი ჰგავს? ჰგავს.თვალები? თვალები თუ ჰგავს? ჰგავს. არა,მე მაინც არ ვგავარ მამაჩემს. იშვიათი შემთხვევაა-სარკეში ჩავიხედე. მაღაზიის ვიტრინაში ვიღაცის...
მეტის ნახვაერთხელ ლექტორმა მკითხა- შენი ცხოვრება რომ რომანის ფაბულა გახდეს, როგორ ფიქრობ, რომანი საინტერესო თუ გამოვაო. მე დავფიქრდი და მივუგე-...
მეტის ნახვაშენ ტარაკნებს წამლავდი იმ ღამეს, მერი... ფრაზა იმედდაკარგული ლექსიდან. *** -ბოლოს და ბოლოს, ამ ოხერი კრანის დაკეტვა რა ვერ ისწავლეთ?! კარგად...
მეტის ნახვაცოტა ხნით დავკარგე მეხსიერება... ასე მითხრა ექიმმა. დამამშვიდა, თუ იმკურნალებ, გარკვეული დროის შემდეგ აუცილებლად დაგიბრუნდებაო. მისი ნათქვამი საერთოდ არ მახსოვს,...
მეტის ნახვაჯანდაცვის სამინისტრო ადასტურებს, ეს პოსტი არ შეიცავს სექსუალურ სცენებს, რომლებსაც შსს პორნოგრაფიად შერაცხავს, არც მემეებს დიკაპრიოსა და ოსკარის ინტიმური განმარტოების...
მეტის ნახვავიღაცისთვის ორი კილომეტრი სარბენად გათვლილი დიდი მანძილია, ვიღაცისთვის კი საზღვრამდე ორი ნაბიჯი. ვწერ მავთულხლართებიდან ორიოდე ნაბიჯში. ადგილიდან, სადაც არც...
მეტის ნახვაწლის მანიპულატორი ანუ როგორ იბადება ძალმომრეობა და სადამდე მივყავართ მას. მეოცე საუკუნის დასაწყისში სოციალურ მეცნიერებათა წარმომადგენლებს და მათთან ერთად ხალხსაც,...
მეტის ნახვარამდენიმე დღის წინ სოციალურ ქსელში ვიდეო გავრცელდა, სადაც ორი ქალბატონი არასრულწლოვან ბავშვს მოკიდებულ სიგარეტს პირში უდებს. ფაქტი შემზარავი აღმოჩნდა...
მეტის ნახვაუმაღლესი კლასის ავტომობილები, წამებში გავლილი ურთულესი გზები, ავტოსამყაროს მოყვარულთა შეძახილები, ადრენალინი, არაპროგნოზირებადი შედეგები - ეს ფორმულა ერთია. პატარაობიდან რაღაც დიდებულად...
მეტის ნახვა,,ჩემი თავიდან მოშორება იმიტომ უნდოდა, რომ ეშინოდა თავდავიწყებით არ შევყვარებოდი. არ მესმოდა, რატომ არ უნდა მიეცა საკუთარი თავისთვის სიყვარულის უფლება....
მეტის ნახვაალბათ, ვცხოვრობთ სამნი, მე, დედა და სევდა – ერთმანეთის. დედას შავი თმა აქვს, მოყავისფრო, წყლიანი თვალები; მაჯებზე იმდენი ლურჯი...
მეტის ნახვაბავშვობიდან დამჩემდა ძველი, ნანგრევებად ქცეული შენობების სიყვარული. თუმცა სიყვარული შეიძლება არც დავარქვათ იმ იდუმალ მიზიდულობას, რაც ჩემსა და ნასახლარ, ხავსით...
მეტის ნახვაკარგი მახსოვრობა მაქვს. ხშირად ეს ხელს მიშლის, რადგან ჩემი ცხოვრების სამარცხვინო მომენტები სრულიად შეუფერებელ დროს მახსენდება და უკვე მერამდენედ ვდარდობ...
მეტის ნახვაჩემო მეგობარო, ჩემო მეგობარო, რის დაწერასაც ახლა ვფიქრობ, შეიძლება არასრდოს მითქვამს, შეიძლება არასდროს გამომიხატავს, მაგრამ ახლა მომინდა შენთვის ჩემი ნაფიქრალის...
მეტის ნახვაისევ შავი სვიტერი, შავი შარვალი და შავი ფეხსაცმელი ეცვა, შავი სათვალე ეკეთა. როცა ჩაიარა, უბნის ბიჭებმა ცინიკურად გააყოლეს თვალი...
მეტის ნახვა"კურიცა მეორე, ვიხილები და მოვდივარ, ვინც არ არის დამალული ჩემი ბრალი არ არის" - მთელი ძალით გაჰკიოდა ერთ-ერთი ჩვენგანი, დანარჩენები...
მეტის ნახვაცამეტი წლის ვიყავი, როცა პომადა პირველად ავიღე ხელში და გავაცნობიერე, რომ გოგო ვარ. ეს ჩემდა უნებურად მოხდა, უფრო სწორად, ჩემს...
მეტის ნახვაჩვენ სტუდენტები ვართ. ვაბარებთ უნივერსიტეტში, ვირჩევთ პროფესიას, რომელსაც, ვფიქრობთ, რომ მთელი ცხოვრება უნდა ვემსახუროთ და მომავლის იმედით შევესევით ხოლმე სალექციო...
მეტის ნახვაარ ვაპატიე-არ მაპატიეს, არ ვაპატიე-არ მაპატიეს, არ ვაპატიე-არ მაპატიეს, გადამიარეს- გადავუარე, გადამიარეს-გადავუარე, გადამიარეს-ბუხ! - კითხულობს ხმამაღლა მოლი და თან, ხელს...
მეტის ნახვაიყო ცნობილი ეს არა მარტო ბავშვების, არამედ ბევრი უკვე ზრდასრული ადამიანის ოცნებაცაა. ადრე, ასეთი პოპულარულობის მოსახვეჭად ლივერპულელ ოთხეულს - "ბითლზებს“,...
მეტის ნახვაუნივერსიტეტიდან უაზრო დღით დაღლილი მეტროში შევჩანჩალდი. კარგა ხანია გრძელი გზის სწრაფად გასალევად გასართობი მოვიფიქრე - ადამიანებს ვათვალიერებ, მათ ქცევას, ემოციას...
მეტის ნახვაკამერა თეთრი, დიდი დარაბებიდან ოთახში შედის… ანტიკას ღვიძავს… თეთრი ქვის ფიგურები ადამიანის გამოსახულებით და მხოლოდ ერთი ქმნილება ადამიანისგან, ოსტატი ამ...
მეტის ნახვაფონი იყო იასამნისფერი, წითელ, ლურჯ და ღია ვარდისფერ პასტელის ფერებში ირეოდნენ სილუეტები. ხმაურობდა გამოსახულება… უცებ მოვიწყე მუნკის „ყვირილი“ ჩემთვის… ისე,...
მეტის ნახვახანდახან მეკითხებიან რა არის ყველაზე რთული, რისი გაკეთება არ რიყვარსო. ამ კითხვაზე თავიდან დოსტოევსკი მახსენდებოდა ხოლმე - თუ გინდა ადამიანი...
მეტის ნახვაცივი წვეთებით წვიმდა. ჩიტი გაიჭედა ცაში… არა, მართლა გაიჭედა, ფრთების მოქნევა-ერთი, ორი, სამი და სრული უძრაობა, ისევ უძრაობა – ჩიტი...
მეტის ნახვაბაბუა მაშინ 78 წლის იყო. სახლში იგის ბელადივით წელში მოხრილი მოვიდა, თავდამძიმებული და დაბნეული, გარშემო ვერავის და ვერაფერს ცნობდა. ამ...
მეტის ნახვა